Vrijwilliger in the picture – Paul Smelt

Aan mij de eer een stukje te schrijven over mijn ZvZ-geschiedenis. Die geschiedenis begon voor mij 43 jaar geleden. Ik was 5 jaar toen ik mijn A-diploma haalde, maar volgens de badmeester zou ik B nog lang niet kunnen halen. Hij adviseerde mijn ouders om Paul maar op de zwemclub te doen, dan blijft hij wel zwemmen en kan hij later B proberen te halen. Zo gezegd, zo gedaan en het heeft tot klas 3 (nu groep 5) geduurd, voordat ik mijn B-diploma behaalde via het schoolzwemmen, inclusief regenjack en laarzen.

Bijzondere zwembaden
Ondertussen was ik wel lid geworden van ZvZ, die toen net 4 jaar bestond. ZvZ was in 1972 opgericht en van de eerste jaren kan ik me heel weinig herinneren. Het zwembad was ongezellig en er lagen stoeptegels langs het bad. Het dak bestond uit plastic golfplaten en als het onweerde moesten we er allemaal uit. We hadden wel wedstrijden, vooral de 5-kampen in Nijeveen, De Wijk, Steenwijk, Meppel en Wolvega herinner ik me nog goed. Het zwembad van Nijeveen wasberucht: het had heel weinig ruimte rondom het bad, een heel ondiepe overkant waar jeje hoofd kon stoten aan de bodem als je het borstcrawlkeerpunt maakte en de startblokken stonden op een gruwelijk hoog platform. Ook herinner ik me de wedstrijden in het oude vooroorlogse Stilobad in Zwolle en het grote 50 meter bad in Kampen. Tjonge, er kwam geen einde aan als je daar moest zwemmen. Veel verder in de regio kwam ik met zwemmen eerst niet. Medailles won je zelden. Alleen de laatste wedstrijd van het seizoen was een medaillewedstrijd en voor de rest kreeg je een vaantje. Mijn verzameling eremetaal is dan ook nihil, als ik die vergelijk met die van mijn kinderen.

Vele trainers
Heel wat trainers heb ik voorbij zien komen, waarbij ook Rob Spijkerman en Jan Rook ZvZ soms uit de brand moesten helpen. Marty Veen uit Steenwijk heeft mij tenslotte gevraagd te helpen als hulptrainer. Ik was toen 15 jaar, zat in de derde klas van de Mavo en wilde naar de MTS voor Civiele techniek. Maar het lesgeven als hulptrainer vond ik zo leuk, dat ik besloot de Havo te gaan doen en daarna de lerarenopleiding te volgen. Via ZvZ ben ik dus voor de klas gekomen. Een paar namen van trainers en hulptrainers die ik heb meegemaakt waren Aranka Jorink, Christien Lassche, Kira Fijn, Nathalie Koekoek, maar ook Renate Speksnijder en Bea Lassche waren met mij trainer aan het bad. Later kwamen Robert, Marlies, Natalie en Stefan Kampherbeek in beeld en natuurlijk ook Mariska, Desiree, Debby en Bianca. Zo rond mijn 25ste ben ik zelf gestopt met wedstrijdzwemmen, maar ik bleef wel training geven, klokken en starten bij wedstrijden en later mocht ik ook op jury, maar dat doe ik nu eigenlijk te weinig.

Trotse vader
Toen Annejèn haar B-diploma had behaald, ging ze ook op de zwemvereniging, net als Rick en Emmelien. Niet alleen omdat hun vader zwemmen zo leuk vond, maar vooral omdat het goed is te blijven zwemmen in ons waterrijke dorp. Dat zouden meer kinderen moeten blijven doen… Natuurlijk ben ik trots op mijn kids, dat ze zo goed mee kunnen komen op regionaal en zelfs landelijk niveau. Dat heb ik vroeger nooit bereikt. Maar de hoeveelheid wedstrijden is vergeleken met vroeger wel erg toegenomen. Bijna elke week zijn we nu op pad voor een wedstrijd en dat was vroeger echt niet het geval. Aan mijn andere hobby’s, zoals een dagje uit, lekker wandelen of fietsen kom ik daardoor niet zo veel toe en dat vind ik wel eens jammer. Maar als de hectische ouderjaren voorbij zijn, zal daar hopelijk weer meer tijd voor komen.

Veelzeggende PR’s
Ik wens jullie allemaal nog heel veel jaren zwemplezier en hoop dat je hart houdt voor de zwemclub. Medailles halen is leuk, maar dat is niet het voornaamste. Een PR halen zegt veel meer over je ontwikkeling en daar mag je dan ook het meest trots op zijn. Succes met het trainen en geniet van je sport, maar maak vooral veel plezier met elkaar.

Met sportieve groetjes vanaf de kant, maar ook vanuit het water, Paul Smelt.